تأثیر پلی آمین های اگزوژن بر رشد، فتوسنتز و متابولیسم فنل ها در گیاه توتون تحت تنش شوری

در این پژوهش، تأثیر سدیم کلرید (غلظت 50 میلی مولار) و دو نوع پلی آمین (غلظت 5/0 میلی مولار) بر روی رشد و فتوسنتز گیاه گلیکوفیت توتون (nicotiana rustica l.) در محیط کشت هیدروپونیک بررسی گردید. شوری منجر به کاهش رشد گیاه منجر گردید. کاربرد پوترسین در شرایط شاهد (بدون شوری) موجب افزایش و اسپرمیدین موجب کاهش رشد آن ها شد. پوترسین تنها در ریشه عامل تخفیف اثر تنش شوری بود، ولی اسپرمیدین این کار را در هر دو اندام انجام داد. بدون کاربرد پلی آمین ها، شوری موجب کاهش معنی دار مقدار کلروفیل a و نسبت کلروفیل a/b گردید، ولی پس از کاربرد پلی آمین ها این دو شاخص افزایش یافت. هرچند کاربرد پلی آمین ها موجب کاهش تثبیت خالص co2 در گیاهان شاهد گردید، ولی در گیاهان تیمار شده با شوری آن را افزایش داد. مقدار فنل کل برگ ها تحت تأثیر تنش شوری قرار نگرفت، ولی کاربرد پوترسین در شرایط شوری موجب کاهش مقدار فنل ها و اسپرمیدین موجب افزایش آن گردید. فعالیت فنیل آلانین آمونیالیاز و پلی فنل اکسیداز در برگ ها تحت تأثیر شوری کاهش یافت، ولی کاربرد پلی آمین ها به ترتیب موجب افزایش و کاهش فعالیت این دو آنزیم شد. کاهش رشد در گیاهان شاهد تحت تأثیر کاربرد اسپرمیدین، احتمالاً نتیجه کاهش فتوسنتز و مقدار پروتئین و افزایش مقدار فنل های برگ بوده است. تخفیف اثر تنش شوری می تواند نتیجه بهبود برخی واکنش های فتوشیمیایی برگ و افزایش تبادل گاز فتوسنتزی باشد. هرچند متابولیسم ترکیبات فنلی به شدت تحت تأثیر کاربرد پلی آمین ها قرار گرفت، ولی ارتباطی بین تغییر در متابولیسم فنل ها و اثر تخفیف دهندگی پلی آمین ها دیده نشد.